Zachowując istniejące walory widokowe nowoprojektowana kubatura wtapia się w naturalne ukształtowanie terenu. Horyzontalność formy sprawia, że obiekt nie stanowi konkurencji dla istniejących zabytków oraz doliny rzecznej a stanowi przedpole dla panoramy Starego Miasta z otwartym tarasem widokowym na bulwary nadrzeczne. Ideą, na bazie której powstała forma założenia, jest synergia dwóch przestrzeni: środowiska przyrodniczego i tkanki miejskiej, ich dwoistość i symbioza. Wynikiem idei jest forma łącząca tkankę miejską z obszarami zielonymi. Jest ona splotem tych dwóch przestrzeni i odzwierciedla moment, w którym miasto „wyrasta” z terenów przyrodniczych, a z drugiej strony pokazuje jak natura „wrasta” z powrotem w tkankę miejską, „zapuszcza w nią korzenie”. Projektowany obiekt kubaturowy symbolizuje zabudowę miejską, natomiast jego forma odwołuje się do kształtów organicznych pochodzących z natury. Przybiera ona postać pochylni wtapiającej się w skarpę, której stropodach, urządzony jako dach zielony, sprawia wrażenie, że obiekt wtapia się w naturalne ukształtowanie terenu i stanowi jego integralną część.